నా చిన్నారి నేస్తాలు...

నా చిన్నారి నేస్తాల గురించి ఇప్పటి వరకు మీకు పరిచయం చెయ్యలేదు కదూ??

అవి నాకు ఆరోతరగతి నుంచి పరిచయం. అప్పుడు మాకు తెలుగులో వాటి గురించి కవిత ఉండేది..ఎవరు వ్రాసారో గుర్తు లేదు, కవిత కూడా గుర్తులేదు కానీ, నేస్తాలు ఇప్పటికీ ఉన్నాయి.

ఇక్కడ కూడా ఉన్నాయి..అవును, ఇక్కడ నేను రోజూ నడచి వెళ్ళేదారిలో కనిపిస్తాయి. చిట్టి చిట్టి నవ్వులతో తమని ఎవరైనా పలకరిస్తారేమో అని రోజూ ఆశగా ఎదురు చూస్తుంటాయి. దారిన పోయే ప్రతి వారినీ కుశలమడుగుతాయి. కానీ పాపం వాటిని ఎవరూ అసలు పట్టించుకోరు. ఇంకొందరైతే నిర్దాక్షిణ్యంగా వాటిని .... :-(

పాపం నేను దూరం నుంచి పలకరించగానే ఎంత సంతోషమో వాటికి..చిన్న పాటి స్పర్శకే ఎంత సంబరమో వాటికి! ఆ స్పర్శ కోసమే ఎన్నో జన్మలుగా ఎదురు చూస్తున్నట్లు! కాదా మరి.. మూణ్ణాళ్ళ ఆయువే ఇచ్చాడు వాటికా దేవుడు. ఆ ముణ్ణాళ్ళల్లోనే క్షణ క్షణ గండం!

ఇకనుంచైనా మనం ఈ చిట్టి నేస్తాలని అప్యాయంగా పలకరిద్దామా? అసలు మన సొమ్మేం పోతుంది నోరు తెరిచి "బావున్నావా?" అని వాటిని ఓ మాట అడిగితే? అడుగుతారు కదూ??

ఓ..ఇంతకీ ఈ నేస్తాలెవరో చెప్పనేలేదు కదూ.. ఈసారి నడిచి వెళ్ళేటప్పుడు కొంచెం తలదించి చుట్టూపక్కల వెతకండి కనిపిస్తాయి..

గడ్డి పూలు!!

అవును...పూజకీ, అలంకారానికీ పనికి రాని చిన్నపాటి గడ్డి పూలు. చూడగలిగే మనసు ఉంటే అవెంత అపురూపమో తెలుస్తుంది. వినగలిగే మనసు ఉంటే రోజూ అవి మనకి చెప్పుకునే ఊసులూ అర్థమౌతాయి. అలా తెలుసుకొని, అర్థం చేసుకొన్న నాడు తలదించుకునే నడుస్తాం మనం!